W sytuacji zagrożenia epidemią, szkoła zmieniła swoje oblicze. Nauczyciele za pomocą łączności internetowej muszą komunikować się teraz ze swoimi uczniami i w ten sposób poprowadzić z nimi lekcje. Sytuacja trudna dla jednych i dla drugich. Dla nauczycieli, bo są zmuszeni w krótkim czasie wygenerować nowe sposoby i metody nauczania, i dla uczniów, ponieważ ci z kolei mają za zadanie przestawić swoje umysły na tę nową metodologię, która w większości będzie komunikatem werbalnym, do tego przekazywanym im w formie pisemnej. Sprowadza się to więc głównie do samodzielnej pracy ucznia w domu. W rzeczywistości wygląda to tak, że nauczyciele przesyłają uczniom polecenia dotyczące wykonania zadań, podsuwając jedynie pomysł, gdzie danej wiedzy szukać, gdyż sami nie mają technicznych możliwości przekazania im wiedzy lub wyjaśniania niezrozumiałych treści. Ta ograniczona możliwość kontaktu z nauczycielem w sytuacjach, gdy uczeń nie do końca rozumie zadane mu zadanie a rodzice nie są w stanie mu pomóc, stanowi czasem barierę nie do przeskoczenia. Istnieją, poza tym obiektywne utrudnienia, gdy w domu jest tylko jeden komputer, a musi z niego korzystać kilkoro dzieci i może któryś z rodziców. Jak tu więc realizować podstawę programową? Ministerstwo edukacji podsuwa wsparcie w postaci e-podręczników i innych zasobów /zamieszczono je na stronie https://www.gov.pl/web/edukacja/nauka-zdalna - wszystko zgodnie z obowiązująca podstawą programową/. Dostępne jest też korzystanie z portali umożliwiających prowadzenie wideokonferencji, tylko nie każdy uczeń ma techniczne warunki do uczestniczenia w nich. Ważne jednak jest bardzo, by zadawane przez internet zadania były adekwatne do aktualnych możliwości i predyspozycji dziecka, a dziecko miało możliwość uzyskania wsparcia, gdy zaistnieje sytuacja, że czegoś nie wie lub nie rozumie Dotarły już do mnie sygnały, że dzieci zniechęcone taką formą nauki odmawiają zainteresowania się zadaną przez szkołę pracą, tym bardziej, że rodzice przez fakt spędzania przez dziecko przedpołudnia przed komputerem, ograniczają im dostęp do gier.
1.Lęk Szczególnie u mniejszych dzieci może to być spowodowane narastającym w nich brakiem poczuciem bezpieczeństwa. Nietrudno zauważyć, że ostatnio media bombardują nas katastroficznymi wiadomościami płynącymi z całego świata. Pamiętajmy, że dzieci również przeżywają emocje związane z epidemią, boją się o swoich rodziców, rodzeństwo, dziadków. Również o swoje bezpieczeństwo i dobrostan. Nie możemy ich z tym zostawić samych. To, co i w jaki sposób przekażemy naszym dzieciom będzie albo łagodziło i niwelowało, albo zaostrzało ten lęk. Pokazujmy im postawę zadaniową : jest kryzys, sytuacja zmusza nas do izolacji, musimy przestrzegać zasad higieny, myć często ręce, zasłaniać buzię przy kichaniu. Nikt niestety nie wie, jak długo to potrwa. Trzeba być wytrwałym i cierpliwym i czekać aż epidemia ustąpi. Nie rozmawiajmy przy dziecku o drastycznych skutkach kryzysu, starajmy się pokazać mu, że sobie z nim radzimy i zrobimy wszystko, żeby je przed nim obronić.
2.Przeciążenie Jeśli widzimy, że nasze dziecko nie jest w stanie podołać narzuconym mu przez szkołę obowiązkom, ma za dużo zadawane, nie rozumie nowych zagadnień, brakuje mu czasu na wykonanie zadań, skontaktujmy się z nauczycielem, poinformujmy go o tym i ustalmy wspólny sposób pomocy dziecku w przezwyciężeniu kryzysu.
3.Monotonia i nuda
Jeśli mamy od dziecka sygnały, że nauka w nowej formie nie jest ciekawa, potraktujmy to poważnie. Pomóżmy mu poszukać nowych technik uczenia się. Zaproponujmy inne niż dotychczas metod „wkuwania na pamięć”. Podrzućmy pomysł nagrywania informacji do nauczenia na dyktafon i potem uczenie się tego poprzez wielokrotne odsłuchiwanie. Zasugerujmy dołączanie do tekstu ilustracji, rysowanie diagramów, tworzenie map pamięciowych. Pozwólmy na naukę „w ruchu”, podpartą gestem, odgrywaniem scenek. Szukajcie najlepszych dla waszego dziecka sposobów uczenia się, dajcie mu w tym prawo wyboru. Rozbudzajcie jego ciekawość poznawczą.
4.Zabawa
Nie zapominajcie o daniu dziecku możliwości relaksu i odpoczynku. Wiadomo, że przez ograniczenie w postaci niewychodzenia z domu będzie to trudne, ale spróbujcie zapewnić dziecku możliwość ruchu (skakanka, rower stacjonarny, gimnastyka). Róbcie to razem z dzieckiem, wtedy to będzie dla niego atrakcyjniejsze. Pozwólcie w kontrolowany sposób korzystać z gier komputerowych (pamiętajcie o robieniu przerw) lub odwiedzanie portali edukacyjnych, które oferują piosenki, gimnastykę przy muzyce. Grajcie w gry planszowe, kalambury, scrabble. Starajcie bawić się z dziećmi, wtedy na pewno czas spędzony w izolacji wyda się im milszy i ciekawszy.
Dorota Krupska-Tokarska