Córka z kwietnia i niestety już zaczynamy to przechodzić ciągle histerie, płacz i rzucanie się na podłogę, tupanie, gryzienie, bicie...wszystko jest dobrze dopóki wszystko idzie po jej myśli. Ostatnio wołała psa a ten nie chciał do niej podejść to wpadła w taką histerię że na środku podwórka rzuciła się na kolana a potem na brzuch uderzając głową o beton

Poza tym problemy z jedzeniem- jeden dzień je za trzech drugi nie je wcale, do tego uciekanie na każdym kroku, wchodzenie wszędzie gdzie nie wolno, a przy próbach jakiekolwiek podniesienia zabrania przeniesienia gdzie indziej wygina się jak kot przed kąpielą aż się boje co będzie dalej ;)

Aczkolwiek wiem że to minie. I jest to po prostu jeden z etapów dorastania. Zerknij sobie na etapy rozwoju dziecka na tej stronie.

U mojego też się tak szybko zaczęło :) i trwało do 3,5 roku

Mogliby wymyślić inną nazwę, bo bunt dwulatka trwający 3 lata to lekka przesada :D :D

Bunt dwulatka, to jest etap w prawidłowym rozwoju. Zazwyczaj pojawia się w wielu około 18 mieisęcy i wynika z tego, że dziecko odkrywa swoją odrebnośc i sprawczość. Zauważa, że słowa TAK i NIE wpływają na rzeczywistość. W zachowaniu pojawia się to, co rodzice nazywają "buntem", który może się manifestować zarówno werbalnie jak i po przez zachowanie. Dodatkowo dziecko zauważa, że potrafi coraz więcej i dlatego chce robić wszystko samo. Kiedy widzi opór rodziców zaczyna krzyczeć, wyrywać się i złościć. W tym okresie maluch odkrywa również , że może podejmować decyzje. Jeśli pojawia się opór porozmawiaj z dzieckiem i spróbuj ustalić z nim, z czego wynika jego niechęć do zrobienia czegoś. Pozwól też dziecku podejmować proste decyzje. Bardzo mu się ta umiejętność przyda.

Tak. Może. I jak już się zacznie to się kończy na starość. Z doświadczenia powiem tylko , że z czasem jest tylko gorzej :)